ชมธรรมชาติ กลางทุ่งนา

พลูนางฟ้า เป็นลูกชาวนาขนานแท้และดั้งเดิม พ่อแม่ประกอบอาชีพ ทำนา และ
ค้าขาย ที่นาซึ่งเป็นมรดกของปู่ ย่า ตา ยาย ส่งต่อให้กับพ่อแม่ ยามเด็กเรามี
พี่น้องหลายคน พ่อ แม่ จึงค้าขายเพิ่มเติม เพื่อส่งเสียให้ลูกได้เรียนหนังสือสูงๆ
มีการงานที่ดีไม่ต้องเหนื่อยเหมือนพ่อ แม่


มาถึงยุคลูก ๆ ไม่มีใครสืบทอดอาชีพนี้เลยสักคน ที่นาจึงให้ญาติๆ ไม่มีทีทำกินทำ
ปีหนึ่ง ๆ เค้าก็ส่งข้าวมาให้แล้วแต่ว่าได้มากน้อยแค่ไหนแม่ก็ไม่ว่า มีเรื่องขำๆ
เมื่อปีที่แล้วเค้าให้เงินเช่าที่นา 18 ไร่ เป็นเงิน 500 บาท แก่แม่
เราได้ยินตกใจทำไมเค้าให้เงินแค่นี้ล่ะ แม่บอกว่าดีกว่าให้ที่นารกไปด้วยหญ้า
เฮ้อ.........แม่เรา..

ขับรถผ่านทุ่งนาแห่งนี้บ่อยครั้ง จอดรถและเดินลงไปสัมผัสธรรมชาติ
มีความรู้สึกว่าสดชื่น กลิ่นดินหอมจาง ๆ หายใจสะดวก ยามเด็กเคยเดินตามคันนา
มีความสุขมาก .... คิดถึงพ่อจัง

มีคำถามในใจ ว่าทำไมพวกเราไม่สืบสานอาชีพเดิมของบรรพบุรุษ
เป็นความตั้งใจของพ่อ ไม่ต้องการให้ลูกเหนื่อย อยากให้เราทำงานสบาย
ไม่ต้องแบก หาม จึงกัดฟันส่งลูกเรียน พวกเราจึงออกจากบ้านไปร่ำเรียน
และหางานทำยังแดนไกล ปีหนึ่งกลับมาเยี่ยมบ้านแค่ครั้งสองครั้งเท่านั้น
ธรรมชาติแบบนี้จึงไม่ได้สัมพัสอีก.....

เดี๋ยวนี้คนแถวบ้านเค้าขายที่นากันจนเกือบหมด บ้านเรายังรักษามรดก
ของบรรพบุรุษไว้ได้ ที่นาหลายแปลงจึงยังคงอยู่และจะเป็นอย่างนี้ตลอดไป...


ชอบแสงยามเย็นแบบนี้

ภาพประทับใจอย่างนี้ อยากให้เพื่อน ๆ ได้ชมกันค่ะ